Ontmoetingen
Mijn grootvader en ik hebben elkaar maar enkele malen ontmoet.
De eerste keer was in de zomer van 1944, in de tuin van het gele huis, het huis in de Vossiusstraat, dat in 1934 is vereeuwigd door Carel Willink. Mijn grootmoeder dreef daar een pensionaat voor meisjes uit de deftige stand.
Op de foto die toen gemaakt is, staan op de achtergrond mijn grootouders, die inmiddels al bijna 20 jaar waren gescheiden. Staand rechts mijn tante Edith, de zus van mijn vader, met mijn neefje Tom; hij was 11 dagen ouder dan ik. Knielend links mijn moeder met mij.
De tweede keer was in de zomer van 1946. Wij logeerden toen in Pension Elzenhof in de Dorpstraat in Bergen (NH) en Jan sr bracht daar een week bij ons door. Het pension is inmiddels gesloopt.
De laatste keer was een kleine vier jaar later. Op zondag 12 maart 1950 reden wij naar een groot, statig huis in Maarn. Daar werden we binnengeleid in een donkere kamer op de begane grond. Het rook er onaangenaam en uit het bed aan de overzijde van de kamer kwam wat onsamenhangend gekreun. Wij bleven er niet lang.
Wat later arriveerden ook mijn oom en tante met hun kinderen. Mijn neefje Tom droeg een matrozenpakje. Ik wilde ook graag zo’n pakje, maar mijn vader hield niet van uniformen (en op de padvinderij mocht ik ook al niet).
Pas jaren later realiseerde ik mij dat de familie afscheid was komen nemen.
Jaren later typte ik eens zonder veel verwachtingen mijn grootvaders volledige naam in op Google: Johannes Petrus Aloysius Hofmans. Er was één hit, op Graftombe.nl, en er bleek een graf te zijn in Doorn, een paar kilometer van de plaats waar mijn vader zijn laatste jaren had gewoond.
Een paar maanden later ging ik erheen. Het kostte mij bijna twee uur, maar uiteindelijk vond ik het graf. Het zag er keurig uit.
Mijn vader is er nooit geweest.
[12 april 2018 / 2 september 2020]
Drie eeuwen Hofmans 
Erik. Er is toch nog plaats?
Wie gaat daarover?
Weet jij dat?
LikeLike
Ik neem aan dat je het over het graf van onze grootvader hebt, Helga. Dat graf ligt op de Oude Algemene Begraafplaats Doorn – een gesloten begraafplaats, wat betekent dat er geen nieuwe graven worden uitgegeven, maar dat er wel bijgezet kan worden in bestaande graven. In dit geval is de vraag wie dan de rechthebbende is. Ik heb een paar jaar terug geprobeerd om dat uit te vinden, maar daarbij ben ik vastgelopen in een bureacratisch moeras. Op dit moment heeft de kwestie geen prioriteit voor mij (ik heb al twee graven).
LikeLike