Amsterdam
Aan het begin van 1890 woonde Gerrit ‘op stand’ in de Tesselschadestraat op nummer 3. Het huis bestaat nog steeds. Het is inmiddels waarschijnlijk gesplitst in twee appartementen, maar voor zover ik heb kunnen nagaan, bewoonde het gezin Hofmans destijds het gehele huis. Gerrit was 49, Clasien 48 en hun jongste zoon Jan was 21.
Zoon Henk (24), inmiddels getrouwd, woonde sinds 1886 in Rotterdam.
Amsterdam – Muiden
Waarschijnlijk verslechterde de gezondheidstoestand van Reinier in de loop van 1854. In ieder geval kon het gezin niet meer rondkomen en moest het Huiszittenhuis* bijspringen. Bovendien verviel na zijn overlijden ook nog zijn pensioen van f 88,– per jaar.
Amsterdam
Op 30 oktober 1851 vestigt Reinier Lindeman zich vanuit Nunspeet in Amsterdam; het nieuwe adres is Sint Nicolaasstraat 20.*
Reinier staat dan aan het hoofd van een achtkoppige menagerie (ik volg de spelling van het Bevolkingsregister):
Nunspeet
Op 15 april 1839 trouwt Reinier Lindeman, inmiddels 55 jaar oud, met Fennigje van der Linde (37). Dat werd overigens tijd: de bruid was zeven maanden zwanger.
Wijhe – Raalte – Nunspeet
Op 15 april 1839, na een afwezigheid van ruim elf jaar, duikt Reinier Lindeman weer op in de archieven. Op die dag trouwt hij met Fennigje van der Linde.
Wie was Fennigje van der Linde?
Leeuwarden – Sneek – Utrecht – Ermelo
Directeur Visser schreef op 2 augustus 1827 aan de Permanente Kommissie, dat zaalopziener Lindeman ontslag had genomen, maar uit andere bron valt af te leiden dat Reinier al in juni moet zijn vertrokken.
Op 22 juni 1827 verscheen de volgende advertentie in de Leeuwarder Courant.
Kennelijk probeerde Reinier zijn oude vaardigheden als artillerist nieuw leven in te blazen.
Veenhuizen
Op 13 november 1824 schreef directeur Visser vanuit Frederiksoord aan de Permanente Kommissie:
‘Ik heb de Eer bij dezen de Permanente Kommissie te informeren dat hier zijn aangekomen de benoemde zaalopzieners R Lindeman, A de Clerq, JW Bezemer en Veit; dat de eerstgemelde na te zijn bevonden ongeschikt om op het Algemeen Bureau werkzaam te zijn naar Veenhuizen is vertrokken om den gewezene zaalopziener Los te vervangen…’, etc.
Kennelijk was nog even overwogen om Reinier een administratieve functie te geven, maar bleek hij toch niet te beschikken over de benodigde vaardigheden. Na het lezen van de drie brieven die hij eerder aan de commissie had geschreven, kan ik mij bij dat oordeel wel iets voorstellen.*
Reinier werd dus gewoon zaalopziener, zoals hem ook in het vooruitzicht was gesteld.
Omstreeks 1825 telde de Maatschappij van Weldadigheid vijf kolonies.*
Allereerst waren dat de vrije kolonies Frederiksoord, Willemsoord en Wilhelminaoord, alledrie gelegen in de buurt van Steenwijk. Deze kolonies bestonden uit 100 à 150 boerderijtjes, elk met een lapje grond van ongeveer 1 ha. Verder waren (of kwamen) er huizen voor personeelsleden, een paar grotere boerderijen, ‘fabrijken’ en allerlei voorzieningen, zoals kerken en scholen. In Willemsoord kwam zelfs een synagoge.
In 1825 woonden hier in totaal ruim 2000 mensen.
Amsterdam
Reinier Lindeman haastte zich te antwoorden op de gunstige beslissing van de Permanente Kommissie van de Maatschappij van Weldadigheid.
Amsterdam
Op 22 september 1824, ruim drieënhalf jaar na zijn eerste brief, schreef Reinier Lindeman opnieuw naar de Maatschappij van Weldadigheid teneinde den Generaal! ootmoedelijk om een baantje te vragen.
Drie eeuwen Hofmans 