What’s in a name? (1)

Hofmans. Met één f, één n en een s op het eind.

Het is een riedel die ik in mijn jeugd talloze malen heb gehoord en die ik zelf talloze malen heb afgedraaid (en ik zal de enige niet zijn).

In de achttiende eeuw ging men met dit soort futiliteiten aanzienlijk laconieker om. Hofman en Egmonts bij de ‘burgerlijke stand’, Hofmans en Egmons in de kerkelijke administratie (zie mijn eerste stukje over Pieter Hofmans).

In een groot deel van de negentiende eeuw was het niet veel anders: Pieter II had drie zonen: in hun geboorteakten staan de eerste twee vermeld als Hofman, de derde (Willem Hendrik) als Hofmans. En volgens een kwartierstaat uit 1942 zou mijn grootvader Jan Hofmans pas de eerste zijn geweest die zijn familienaam afsloot met een s.

Er wonen in Nederland ruim 900 mensen met de achternaam Hofmans tegen 10.000 met de achternaam Hofman.

Een futiliteit, die s?
Ik dacht het niet.

[25 maart 2018]

Vervolg.