Een uitzichtloze romance
Eind oktober 1804 keerden de troepen vanuit het Kamp van Zeist terug naar de winterkwartieren. Voor de 4e compagnie van het 3e bataljon artillerie was dat opnieuw Delft en daar zou Reinier ruim een half jaar verblijven. Geoefend werd er op de Waalsdorpervlakte, maar die oefeningen duurden nooit langer dan een dag. Er was dus veel vrije tijd, die door de soldaten kon worden benut om wat bij te verdienen, maar ook om de contacten met de plaatselijke bevolking te verstevigen.
Dat laatste zal tot de nodige zwangerschappen hebben geleid. Getrouwd werd er niet, want gewone soldaten kregen daar geen toestemming voor. Dat had ook een goede reden: vrouwen en kinderen bleven niet achter in hun woonplaats, maar werden voortdurend meegezeuld in de legertros, hetgeen nogal eens tot onwenselijke toestanden leidde.
Tussen Reinier, inmiddels 21, en de bijna even oude Helena Vastenhout moet zich een uitzichtloze romance hebben ontsponnen. Helena raakte in februari of maart zwanger en Reinier zal in mei of juni met zijn compagnie zijn teruggekeerd naar het Kamp van Zeist.
Begin juli werd het expeditieleger van Marmont in de richting van Den Helder gedirigeerd en van daaruit ingescheept. Daarna begon het grote wachten op de overtocht.*
De Franse vloot slaagde er echter niet in de overmacht van de Engelse vloot te breken, waardoor het transport van Napoleons leger te riskant was, en toen eind augustus een Oostenrijks leger Beieren binnenviel, brak Napoleon de hele onderneming af. De troepen werden ontscheept en Napoleon trok de Oostenrijkers ijlings tegemoet met zijn Grande Armée van 350.000 man.
Ook generaal Marmont rukte met zijn expeditieleger op naar Beieren. Gerekend vanaf Den Helder is dat een afstand van 750 km. Bij een gemiddelde snelheid van 25 km per dag kost het afleggen van die afstand dus een maand.
De eerste confrontaties vonden plaats op 8 oktober en tussen 16 en 19 oktober werden de Oostenrijkers bij Ulm (100 km ten zuidoosten van Stuttgart) verpletterend verslagen.
Van Ulm trokken de Fransen en hun bondgenoten naar Wenen, een afstand van 550 km, en van daaruit recht naar het noorden in de richting van Brno in Tsjechië (125 km). Bij Austerlitz, een plaatsje daar in de buurt, vond op 2 december 1805 de beslissende veldslag plaats: Napoleon behaalde een klinkende overwinning op een gecombineerd Oostenrijks-Russisch leger.
Vaststaat dat Reinier Lindeman heeft deelgenomen aan deze veldtocht, maar de vermelding daarvan in de verschillende stamboeken is beperkt tot de tekst ‘Campagnes in Duitsland en Oostenrijk’. We weten dus niet eens of hij daadwerkelijk in een of meer veldslagen heeft meegevochten. In ieder geval zijn er deze keer geen mededelingen over verwondingen.
Op 22 december 1805 sloten Frankrijk en Oostenrijk vrede en de Bataafse troepen keerden begin 1806 terug naar Nederland.
Het is heel wel denkbaar dat Reinier daarna weer in Delft is beland en dat hij Helena en hun dochtertje daar tegen het lijf is gelopen. Als dat al zo is geweest, dan is de liefde toch niet opnieuw opgebloeid. In oktober 1807 raakte Helena opnieuw zwanger, nu van een zekere Willem Vanges (of van Ges), met wie zij overigens ook niet zou trouwen.
Reinier beëindigde zijn loopbaan bij de 4e compagnie van het 3e bataljon artillerie op 10 mei 1808 en stapte over naar de marine. Hij was inmiddels 24.
__________
* Het Bataafse expeditiekorps was slechts een klein onderdeel van het totale invasieleger. De hoofdmacht van in totaal 177.000 man bevond zich bij Boulogne. Daar was ook een enorme vloot oorlogs- en transportschepen geconcentreerd, die echter geblokkeerd werd door de Engelse vloot.
[12 juli 2019]
Drie eeuwen Hofmans 